یه کیسه امید !

زندگی چرا اینهمه ایراد دارد دوست عزیز؟

چرا بقالی هایش یک کیسه امید نمی فروشند؟

کاسه امیدم آنقدر تهی هست که هرچقدر نان به انتهایش می کشم تا خودم را گول بزنم

که یک چیزی هست، نان و کاسه خنده شان می گیرد.

یک کیسه امید هم نه، یک کف دست، قد یک ناخن شکسته.

ما چقدر خالی هستیم دوست عزیز.

به دنیا می آییم تا خودمان را از هرآنچه نداریم پر کنیم و برویم،

اما خیلی وقت است که خود دنیا هم بازارش کساد است؛

با کاسه  خالی‌اش که معیارش بی حساب کتاب است،

به دنبالمان می دود تا هر آنچه را هم که از روز ازل داریم از ما بگیرد و برود.