صفت اول حضرت علی (ع)

مّن ضّرّبّ بِسّیْفّین حضرت علی (ع) کسی است که با دو شمشیر می جنگید.

توضیح: یکی از برترین فضائل حضرت علی(ع) فضیلت جنگاوری و کوشش خستگی ناپذیر ایشان در راه اجرای عدالت ودفاع از دین حق بود. قرآن کریم در بیان فضیلت مجاهدان می فرماید: و خدا مجاهدان را بر نشستگان (از جنگ) به اجر وثوابی بزرگ برتری داده است(سوره نساء، 95). در میان انسانها،‌عده ای گوی سبقت را ربوده و توفیق حضور در صحنه های نبرد‌(فی سبیل الله) را می یابند واز بین این افراد، تعدادی به خاطر لیاقت وشجاعت وهمت بیشتر، چند برابر دیگران تلاش می کنند وبه عنوان پیشغراول و خط شکن می جنگند. حضرت علی(ع) از زمره ی این افراد بود ودر میان جنگاوران اسلام، پر افتخارترین و شجاعترین آنها به شمار می رفت، چرا که او در میدان رزم با دو شمشیر می جنگید. علامه مجلسی(ره) در توضیح مراد از نبرد حضرت علی(ع) با دو شمشیر چند احتمال را بیان می کند: 1. مراد از سیفین یکی شمشیر تنزیل است که منظور جنگ در زمان حیات پیامبر(ص) در برابر کفار است و دیگری شمشیر تاویل است که منظور جنگ پس از پیامبر با مسلمانان منافق است. 2. مراد از نبرد با دو شمشیر،‌جنگیدن همزمان با دو شمشیر است. 3. مراد از نبرد با دو شمشیر،‌ این است که، معمولا در جنگها به خاطر شدت ضربات حضرت علی(ع) شمشیر خم ویا کج شده و از کارایی می افتاد،‌ لذا حضرت آن شمشیر را رها کرده وبا شمشیر دیگری نبرد را ادامه می دادند. 4. مراد از نبرد با دو شمشیر این است که ذوالفقار حضرتش از هر دو طرف تیز شده بود. گویی با دو شمشیر می جنگیدند که در رفت با ضربه ای ودر برگشت با ضربه ای دیگر، دشمنان را به زمین می افکندند. حضرت علی(ع) در حال برگشت از جنگ احد در حالی که بیش از 60 زخم در بدن داشت شمشیر ذوالفقار را به فاطمه(ص) داد و چنین فرمود(دانش نامه امیرالمومنین، ج1/ص185):

ای فاطمه این شمشیر را بگیرکه نکوهش شده نیست/ ومن نیز نه ترسو و نه مستحق ملامتم

به جانم سوگند به خاطر دوستی احمد جنگیدم/ و در اطاعت پروردگاری که به بندگانش مهربان است

وشمشیر را در کفم چون شهاب می جنباندم/ با آن گردن و ستون بدن را در هم می شکستم.

موضوعات مرتبط: شرح مختصر 110 صفت حضرت امیر (ع)
برچسب‌ها: حضرت امیر , صفات , شرح مختصر , 110

قرارگاه ضد صهیونیستی کمیل...